گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب

                                             جان به لب آمده از درد،خدا را دریاب

اگر از دولت وصل تو مرا نیست نصیب

                                             گاهگاهـی به نگاهی دل ما را در یاب

به امیدی به سر کوی تو روی آوردیم

                                             شهریارا!به در خویش گدا را دریاب

دل ما را به شب هجر فروغی بفرست

                                             شبرو وادی اندوه وبلا را دریاب

سنگها می خورم از دست جنون دل خویش

                                             من دیوانه انگشت نما را دریاب

به وفاداری تو شهره شهرم ای دوست

                                              زوفا معتکف کوی وفا را دریاب

سال ها رفت که از جام محبت مستم

                                             من دردی کش صهبای ولا را دریاب

کاروان رفت و من از همسفران دورم دور

                                             من از قافله شوق جدا را، دریاب

راه باریک و بسی پر خطرو تاریک است

                                             سببی سازو درین مهلکه ما را دریاب

تا دلم با رغم عشق به منزل فکند

                                             شهسوارا!من افتاده زپا را دریاب

تا فغان دل غمدیده ما را شنوی

                                             نازنینا!سحری باد صبا را دریاب

دوش رویای لب نوش تو با من می گفت

                                             کای شهید غم من!آب بقا را دریاب

                   سوی(پروانه)نظرکن که دعا گوی توباد

                   گنـــــه آلوده خود را به مـــدارا دریاب

                          (از محمد علی مجاهدی)