دل که هوای پرواز می کند، دل که بی تاب ماندن می شود، چشمها که بهانه باریدن می گیرند ،زبان که زمزمه ی نیایش می جوید، دستها که تشنه قنوت دعا می شوند، نسیم رحمت ربانی وزیدن می گیرد، ابر های فاصله کنار می روند. روح اسمانی  انسان سبز می شود. و رمضان طلوع می کند.

این روزها خورشید مهربان ترمی تابد. ملائک الهی برای شنیدن مناجات بندگان به زمین می آیند. دل هوای عرش می کند بی خود از خود، قلب می تپد نه برای زندگی، برای اوج گرفتن، کندن، کندن از زمین، پرواز،رهایی.

یک ماه استثنایی فرصت طلایی برای ابراز شوق بندگی خالق یکتا.

رمضان« فصل شکفتن» است. موعد عروج. معراج تا خدا. پله های فاصله را طی کردن. الهی شدن و رنگ و بوی خدا گرفتن.

رمضان «شهر الله» است...، ماه ضیافت الهی. همه بر  خوان گسترده ی نعمات او میهمانیم. چیدن سفره های بی ریای افطاری، نان و خرما تو را تا نخلستانهای غریب کوفه می برد و مردی تنها در میان نخلستان در چاه زمزمه می کند .

رمضان «ماه علی علیه السلام» نیز هست. فصل عروج او. موعد رهایی او از بند تن از قفس دنیا واز شر نامرد مردمان کوفه؛ عربیت متجاهل متعصب.

رمضان «ماه شب زنده داری» است نیمه شب ها به بها نه سحری بر خاستن و سجاده نیایش گشودن. سحر بهانه ای است برای درک مناجات نیمه شب در خلوت انس با معبود. معاشقه با تک تک وازهای نماز ودعا «دعای سحر» و خدا را با کامل ترین صفاتش فریاد کردن زمزمه، زمزمه، فریاد. رها شدن از تن. گذشتن از مرز خود. قنوت سبز گرفتن. پرواز بر فراز گلدسته ها. معلق شدن در فضای لا یتنا های رحمت واسعه الهی، اسمانی شدن. به او پیوستن...

رمضان «ماه قران» است ماه بهار قران و نزول« ان انا انزلنا فی لیله القدر» سی روز بهانه ای است برای هر روز حداقل یک جز خواندن قران کلمات الهی را با حنجره پاک خواندن وبه گوش جان شنیدن وبه کار بستن سخن خدا شنیدن و با او سخن گفتن.

انشاءالله که همه ی دوستان از این فرصت بی نظیر بهترین استفاده را ببرند.

خدای عزیزم به ما توفیق ده قدر این ماه مبارک و شریف را بدانیم وتوانی که به رضای تو گام بر داریم.

                                       الـتـــــــــماس دعا