حضرت فرمود:

اصدق ولا تکذب واذنب من المعاصی ما شئت

راستگویی را پیشه کن واز دروغ بپرهیز

هرگناهی دیگری میخوای انجام بده،

ازاین سخن مرد در شگفت شدوفرمایش آنجناب را پذیرفته و مرخص گردید.

با خودگفت پیغمبر مرا از غیر دروغگویی نهی کرده پس اکنون به خانه فلان زن زیبا می روم وبا اوزنا میکنم

همینکه بطرف خانه او رفت فکر کرد اگر این عمل را انجام دهد وکسی

از او بپرسد ازکجا می آیی نمی توانم دروغ بگوید و بر فرض راست گفتن

به کیفر شدید وبدبختی بزرگی مبتلا میشود

لذا منصرف شد.

باز فکر کرد گناه دیگری انجام دهد همین اندیشه وخیال را نمود در نتیجه از همه گناهان بواسطه ترک دروغ دوری جست.

گر از تو منم جدا،تویی دربرمن

عمری است توراخطاب کردم مولا

یک بارتوهم به من بگونوکر من

حضرت علی (ع)می فرماید:

هشت نفرند که به خاطرکارهایی که می کنند باید خود را ملامت کنند.

اول کسی که به طعامی حاضر شود که دعوت نشده.

دوم کسی است که در خانه ای به صاحبخانه دستوروفرمان دهد.

سوم کسی است که از غیر اهلش نیکی و احسان بخواهد. 

چهارم کسی است که بدون درخواست طرفین در میان اختلاف دو کس داخل شود.

پنجم کسی است که پادشاه را مسخره نماید.

ششم کسی است که در مجلسی بنشیند که اهل آن مجلس نباشد.

هفتم کسی است که با کسی سخن بگویید که او به حرفش گوش نمی دهد.

هشتم کسی است که چیزهای تجربه شده را دوباره تجربه کند.

انشاءالله شما از این دسته نباشید.

التماس دعا.