حضرت فاطمه معصومه(س)و روز دختران ایرانی

بر همه عاشقان منتظر به ظهور،تبریک وتهنیت باد.

اول ذیقعده سالروز ولادت بانویی است از سلسله پاکان و صالحان،او که

هم نام فاطمه(س)و هم مسلک زینب(س)است.او که کریمه خواندنش و از

صفات کریم دست رد به سینه سائل زدن نیست.

در ایام میلاد این بانوی بزرگ گشت و گذاری بر گرد حریم ملکوتی اش

زدن و خود را از دور در آن حریم دانستن صفای خاصی دارد.سر را به

دیوار حرم گذاشتن به انسان مهنویت می بخشد و نا خودآگاه اشک امان

را از آدمی می برد و پهنای صورت را در بر می گیرد.

با هر نگاهی که به گنبد و گلدسته می اندازی ،

عقده های دل باز شده و انسان دلش می خواهد برود جلو و همه

حرف های نگفته اش را با بی بی بگوید.

گویا انسا ن با هر قدمی که بسوی حرم بر می دارد یک قدم به خدا

نزدیک می شود.وراستی چه قدر بی بی به خدا نزدیک است

آن قدر نزدیک که حتی دیدن حرمش نقطه عطفی می شود بین عبد و معبود.

آرام آرام به ضریح نزدیک شدن،با دست ها مشبک های ضریح را

 لمس کردن و زیر لب نجوای عاشقانه سر دادن همه به برکت و توجهات

خاصه کریمه اهل بیت است.

اصلا انسان در آن فضا دست هایش بر آستان بانوی کرامت بالا می رود،

قنوتش پر از وصل و سجده اش پر از التماس می شود.

آه که چه زیبا حرمی داری .

آیا ما در حریم این حرمت جایگاهی نداریم؟

یا معصومه!

دمی نظر نما و ما را هم در خیل دو ستان خود بشمار.

انشا ءالله.