الهی هر چند ما گنهکاریم

تو غفاری

و هر چند ما زشتکاریم

تو ستاری

روایتی است از امام صادق علیه السلام که در کتاب مصباح الشریعه نقل شده است.

مردی بود به نام فضیل بن عیاض،معاصر با امام صادق علیه السلام ،اویکی از مردانی بود که

دورانی از عمر خودش را به گناه و فسق وفجور و دزدی و سرقت واین حرفها بسـر برده بود.

بعد یک انقلاب روحی عجیبی پیدا می کند وتتمه عمر خویش یعنی نیمی از آن را در تقوا و زهد و عبادت ودر معرفت و حقیقت خواهی بسر می برد.داستان معروفی دارد .او یک دزد معروفی بود سر گردنه گیر.می گوید شبی خانه ای را در نظر گرفته بودم که آن شب خانه را بزنم. دیوار بلندی داشت. از نیمه ی شب گذشته بود. از دیوار بالا رفتم.به آن بالای دیوار که رسیدم ومی خواستم پایین بیایم،در یکی از خانه های همسایه مرد عابد و زاهد و با تقوایی،از آن مردمی که شبها ی خودشان را زنده نگه می دارند،اتفاقا مشغول خواندن قرآن بود،با یک آهنگ خوش و لحن بسیار زیبایی.از قضا تا فضیل به بالای دیوار رسید،مرد قاری قرآن به این آیه رسیده بود:الم یان للذین امنو ان تخشع قلوبهم لذکر الله و ما نزل من الحق(حدید/16)عرب بود معنا را می دانست.معنی آیه این است :آیا نرسیده است آن وقتی که دل مردم با ایمان،دل مردمی که ادعای ایمان می کنند نرم بشود برای پذیرش یاد خدا؟قساوت قلب تا کی؟غفلت و بی خبری تا کی؟دروغگویی و غیبت کردن تا کی؟

شراب خواری و غمار بازی تا کی؟

آنچنان این مرد عابد این آیه را خواند که فضیل که بالای دیوار بود برایش چنین تجسم پیدا کرد:این خداست که بنده اش فضیل رامخاطب ساخته است،می گوید:فضیل!دزدی و غارتگری و چپاول تا کی؟تا این آیه را شنید،تکانی خورد.یک وقت گفت خدایا همین الان وقتش است؛و همان جا از دیوار پایین آمد ،توبه ای کرد توبه ی نصوح،توبه ای که این مرد را در ردیف عباد درجه ی اول قرار داد.کارش به جایی رسید که همه مردم در مقابل او خاضع بودند.

منبع:کتاب آزادی معنوی،استاد شهید مطهری

آهای دوستان و رفقای عزیزم....

چرا غافلیم؟چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا؟چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا؟

مگر این صدای خدا نیست ،مگر مخاطبش ما مردم نیستیم،خدا دارد به ما می گوید:ای بنده ی من،ای مسلمان!

ای جوووون!آن وقتی که این دل تو می خواهد برای یاد خدا نرم و خاضع و خاشع بشود کی می خواهد برسد؟

آهای بندگان خدا، معصیت و گناه تا کی؟

تا کی می خواهیم با گناهانمون در مقابل حضرت دوست بایستیم؟

تا کی می خواهیم با گناهانمون دل عزیز زهرا رو بشکنیم؟

تا کی می خواهیم ادامه بدیم؟تا کی؟حق الناس تا کی؟دل بندگان خدا رو شکستن تا کی؟حرام خوری تا کی؟

بیاییم همگی در این ماه ضیافت الهی از توبه کنندگان واقعی درگاه پروردگار باشیم.(البته اول از همه این مطلب در مورد خودم صدق می کنه،قصد توهین به دوستان ارجمندم رو نداشتم.)

کیستی؟کجایی؟چه می کنی؟ چه داری؟

رمضان را مفت از کف مده.