بار دیگر ذیحجه از راه می رسد و شمیم خوش لبیک حاجیان از مغربی به ظاهر دور اما نزدیک به قلب ها به گوش می رسد.

انگار تازه ابراهیم خلیل  به دستور پروردگار سنگ هایی بر هم می چیند و خانه ای مقدس ایجاد می کند که تا هم

اکنون که قرن ها از آن می گذرد سالانه برخی گرداگرد آن گردیده و برخی آرزوی زیارت آن را دارند.

انگار تازه هاجر در پی آب سعی صفا و مروه کرده و آنگاه در زیر پاهای اسماعیل نبی،زمزم این آب پاک و زلال که همه آرزو

همراهی آن را در قبر دارند به جوش و خروش آمد.

انگار همین چند روز پیش بود که رسول خدا امام جماعت شد و علی مرتضی و خدیجه به او اقتدا کردند. شاید فتح مکه همین دیروز بود آنگاه که رسول خدا کعبه را از وجود بت های جور پاک کرد.

هنوز صدای مولایمان حسین از عرفات گرم و سوزان به گوش می رسد

«الهی انا الفقیر و فی غنائی»

چه عارفانه است عرفات

و تنها به عاشقان اجازه ورود به آن را می دهند و خوشا به حال آنان که امسال را در عرفات عبادت می کنند.

راستی آیا صاحب الزمان عرفات را خواهند دید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ای یوسف فاطمه!به راستی کعبه یک سنگ نشان بیش نیست بلکه حاجیان باید احرام دگر بندند و به دنبال یار طواف کنند.

یا بن الحسن!آیا امسال هم سری به خیمه دلسوختگان آنجا که مصیبت عموی وفادارتان عباس خوانده می شود خواهید زد؟؟؟؟؟

ای آقای ما،ای مولای ما ،ای خورشید ما برای

که وقت دمیدن است.